Κε Γκανά τόσο μακριά και τόσο κοντά! Στο δρόμο των αστεριών καλοτάξιδος!

 25 Μαρτίου  2024

"ο αυτοκράτωρ λαός"

Στο φυλλάδιο που τύπωσε ο Ρήγας Φεραίος με τον τίτλο Νέα Πολιτική Διοίκησις, στο οποίο περιέχεται και ο Θούριος,  υπάρχει και ένα Παράρτημα για τη σημαία του νέου Κράτους, όπως την προτείνει ο Ρήγας:

«Η σημαία της Ελληνικής Δημοκρατίας 

 

 είναι μαύρη κάτω, άσπρη στη μέση και  με κόκκινο επάνω. 

Στη μέση υπάρχει πλαγιαστό στο άσπρο το ρόπαλο του Ηρακλή και επάνω του τρεις σταυροί.

Το κόκκινο σημαίνει  την αυτοκρατορικήν πορφύραν και αυτεξουσιότητα του ελληνικού  λαού

Το άσπρο σημαίνει την αθωότητα της δικαίας μας αφορμής κατά της τυραννίας

Το μαύρο σημαίνει τον υπέρ της πατρίδος

και ελευθερίας θάνατον»

Από τον πέμπτο τόμο της έκδοσης της Βουλής των Ελλήνων, με επιμέλεια του Κ.Π. Κιτρομηλίδη

Ρήγα Βελεστινλή :Άπαντα τα σωζόμενα, Αθήνα 2000.

 

 

Αλέξανδρος Μάτσας (1911- 1969)  και Jim Morrison (1943 -1968)

The Crystal Ship (1967) 

Before you slip into unconsciousness
I'd like to have another kiss
Another flashing chance at bliss
Another kiss, another kiss
The days are bright and filled with pain
Enclose me in your gentle rain
The time you ran was too insane
We'll meet again, we'll meet again
Oh tell me where your freedom lies
The streets are fields that never die
Deliver me from reasons why
You'd rather cry, I'd rather fly
The crystal ship is being filled
A thousand girls, a thousand thrills
A million ways to spend your time
When we get back, I'll drop a line
https://youtu.be/GKa1W4a_5mI

ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ

Αντεραστής ανάμεσά μας πλάγιασεν

 ο Ύπνος. Πήρε τα γλαυκά μάτια

 και τά ʼκλεισε· πήρε το στόμα

κι έσβησε το μειδίαμα και το φιλί.

 Την ξανθή κόμη χτένισαν τα ήσυχα νερά

 της λήθης, που παρέσυραν τʼ αγαπημένο σώμα

 στον κόσμο των αστέρων και των σκιών.

 Φίλτρα σιγής βιάζουν τα σφαλισμένα χείλη,

 φωνές υπνόβιες τʼ αυτιά, και μες στις φλέβες

ακούω τη βαθιά βοή του ταξιδιού.

 Β!

Ανέδυσες απʼ το βυθό του ύπνου

μʼ αστέρια και κοχύλια μες στα χέρια,

και μες στα μάτια σου, τη σκοτεινή δροσιά

 των θαλασσών.

Καθώς τʼ ανοίγεις, θέλω πρώτος να δεχθώ

το βλέμμα των· μήπως συλλάβω, προτού σβήσει,

 το νόημα του κόσμου που σʼ εκράτησεν

 ολονυκτίς

Elegant 

 

Οι λασπωμένοι, ιδρωμένοι και η αξιοπρέπεια μας 

 (ένα αμήχανο κείμενο) 

 Δίωξη Μπαξεβάνη και Παπαδάκου: Αυτό που μένει είναι η λάσπη. Και η λάσπη απωθεί. Αν αυτοί οι δύο δημοσιογράφοι είχαν δύναμη στα Μέσα και είχαν στριμώξει κάποιους πολιτικούς θα το έβλεπα διαφορετικά. Είναι έτσι; Δε νομίζω. Αλλά ποιος νοιάζεται.. 

 Γενικεύσεις παντού, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, "η δημοκρατία είναι σάπια" , και προχωράμε τη ζωή μας οι περισσότεροι, τηρουμένων των αναλογιών, εντασσόμενοι σε αυτά τα συστήματα για τα οποία κουνάμε αποδοκιμαστικά το κεφάλι, όταν αφορούν τους επώνυμους. Business as usual. Μόνο η ακροδεξιά κάνει χρυσές δουλειές , υγρός χρυσός που λάμπει στα μάτια και τα χαμόγελα του περιβάλλοντος μας. Είναι πια η ζωή και η καθημερινότητά μας. 

 Έχει σημασία να βγάλουμε άκρη οι πολίτες. Έχει σημασία να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες. Αλλά που να προλάβουμε. Καθημερινότητα , survivor, bachelor, dancing, dressing, ανακαίνιση προσώπου, ρούχων, σπιτιού, στυλ, εκμάθηση τεχνικών επιβίωσης και καριέρας, εμβολιαστές, αντιεμβολιαστές, following και άλλα δυσφορικά της τέχνης μας και της ζωής μας, και ήδη όλα αυτά μια μικρή λεπτομέρεια μέσα στον καθημερινό αγώνα του καθενός. 

 Έπειτα άλλοθι. Εντάξει δεν βγάζουμε άκρη με τη Novartis, και κρατάμε αποστάσεις , αλλά κάνουμε άλλα καλά. 

 Τέλος πάντων μάλλον αυτονόητα όλα αυτά. Απορεί κανείς πως ακόμα κάποιοι παίρνουν τέτοιους ρόλους σαντην Παπαδάκου και το Βαξεβάνη, όταν είναι σαφής ο δρόμος της σύνεσης και της σοφίας. Φαντάζομαι όλα θα παίζονται στα ευάλωτα νιάτα. Και μετά μονόδρομος. 

 Κάτι γκροτέσκες μαριονέτες (όλοι μας) δυνάμεων που είμαστε μέρος τους. Έρχονται στο νου μου εικόνες που ακόμα απωθούν, από εκείνη την τέχνη "την εκφυλισμένη" του Μεσοπολέμου και πιο πριν. Κάτι εκφράστηκε τότε για ένα τέρας, μια σκοτεινιά, που κυρίευσε τις πρώτες μεγαλουπόλεις με αφετηρία τα χωριουδάκια, τη μιζέρια τους και την κακία τους. Δυσώδης, δύσμορφος σκοτεινός ταξιδιώτης που γιγάντωνε συνέχεια καθώς έτρεχε κι αυτός να κάνει την τύχη του προς το Μεγάλο Όνειρο. Του μοντέρνου σύγχρονου κόσμου μας.

Το Βλέμμα των Αρχηγών

Μανώλης Κοττάκης στην ΕΡΤ: "Ἁν αξιολογούσε αυτός τη σημαντική είδηση από τη χθεσινοβραδυνή εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας θα ήταν το βλέμμα των Αρχηγών του ΓΕΕΘΑ, ΓΕΝ, ΓΕΣ...Το βλέμμα που έδειχνε την ετοιμότητά τους!" Και να νοιώθω τόσο ανίσχυρα θυμωμένη καλοί μου φίλοι! Ακόμα και κάποιοι μεταξύ μας τον θέλουν, τον περιμένουν στωϊκά, τον περιμένουν σα θυσία στην αντιπολιτευτική επιτυχία απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ! Μιλάω κυρίως γι αυτή την πλευρά αποδοχής και προσμονής του πολέμου! Οι άλλοι ποτέ δεν θα είχαν πάρει το πάνω χέρι αν ο κόσμος της ειρήνης δεν είχε διχαστεί και παραιτηθεί. Αν το μίσος και το πείσμα δεν είχαν παρεισφρύσει παντού. Βεβαίως πρόκειται για αμυντικό πόλεμο, μου το επεσήμαναν με αγανάκτηση διάφοροι σε σχόλια που θριαμβολογούσαν για τον πόλεμο και τη στάση μας! Τόση μόρφωση, αντιπολεμική λογοτεχνία , ταινίες, να πω τα ελάχιστα μιας γενιάς , τίποτα , σε τίποτα δεν θα χρησιμεύσουν;! Και όλοι άνω των σαράντα, σέξι και τρέντι, όπως ο κ. Κοττάκης, (καμία σχέση με τον παλιό δημοσιογράφο με το ντύσιμο και το ύφος παρεκκλησιαστικού) καμαρώνουμε και ομνύουμε στην ετοιμοπόλεμη γενιά που ετοιμαζόμαστε να οδηγήσουμε στην απώλεια. Απώλεια ζωών, ψυχών, κ.λ.π. Για μια ρεβάνς με τη σημερινή αντιπολίτευση , και για να κρατηθούν κάποιοι στην εξουσία.Και γιατί δεν νοιάζονται για τις συνέπειες ενός πολέμου. Είναι οι μόνοι που ξέρουν τη διαχρονικότητα της εξουσίας, και τη διαχρονικότητα της σχετικοποίησης της ζωής των απλών ανθρώπων. Και εξουσία που δεν το θυμίζει αυτό ηχηρά δεν μπορεί να σταθεί. Με κάθε τρόπο όλα τα κέντρα εξουσίας προσπαθούν να ελέγχξουν το είδος του πολίτη και των αντιλήψεων , και του τρόπου ζωής του που διαμορφώθηκε στο δυτικό κόσμο μεταπολεμικά.Λοιπόν η δυτική μεταπολεμική ύβρις πρέπει να πληρωθεί, ε;Μία ισότητα προς τα κάτω, ακριβώς! Με τον ορθολογισμό να επιβιώνει μόνο στις διαδικασίες των επιστημονικών εργαστηρίων. Να κάνω το σταυρό μου να μη γίνει πόλεμος;! Όχι ούτε αυτό δεν μπορώ! Ο σταυρός έχει προ πολλού μπει μπροστά και περιμένει ανυπόμονα τις φριχτές λιτανείες του πολέμου.