Μια Βαρουφίτσα προς κύριον Βαρουφάκη

Όχι, δεν θέλω , δεν θέλω να σε στηρίξω, αγαπητέ κε Βαρουφάκη. Αν και θα μπορούσα ως πρώην Βαρουφίτσα. Δεν έχεις ξεπεράσει τη μνησικακία σου για το καλοκαίρι, φθινόπωρο του 2015, και τελικά κατέληξα αφού σε πρόσεξα καλά - καλά, από την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών και μετά, ότι δεν είναι ακόμα το κόμμα και οι θέσεις το κυρίαρχο, αλλά εσύ προσωπικά. Ο Τσίπρας δεν αρνήθηκε το όμορφο καλοκαίρι που περάσατε μαζί προς μεγάλη έκπληξη πολλών για πολύ καιρό. Τότε που όλοι ζητούσαν σοβαρότητα από εκείνον.Και να βρει αποδιοπομπαίους τράγους. Δεν το έκανε. Και επειδή κάθε τόσο πέφτει λήθη σε αυτόν τον τόπο , το θυμίζω.. Σε δέχτηκε δίπλα του με τα χρώματα και τα λαχούρια , και ως υπουργό οικονομικών. Ναι ήταν αφελής, φοβήθηκε, και ναι , το αυτονόητο έχει ευθύνη. Αλλά και εσύ θεώρησες ότι ήταν εύκολο να τον επηρεάσεις. Δεν σου αποδίδω κακή προαίρεση. Λαχτάρα να κάνεις πράξη ό, τι θεωρούσες σωστό. Όμως πολύ- πολύ χειριστικά. Με πολλές παραδοχές βιαστικές. Αυτό σημαίνει το ΟΧΙ, αυτό θα δεχτούν οι Ευρωπαίοι, αυτό θα κάνουν οι αγορές.Περιέργως πως ,. και δυστυχώς για τους διανοούμενους, ο φόβος είναι πιο αγνό, ειλικρινές και ακαταμάχητο κίνητρο για τις πράξεις μας από τη σφοδρή επιθυμία να επιβάλλουμε κάτι.
Επίσης δε νομίζω ότι το κόμμα θα μακροημερεύσει. Είδα τους ανθρώπους που έρχονται μαζί σου.. Θα χρειαστεί χρόνος να προκύψει νέο σχήμα πιο περιληπτικό.Αλλά και πιο συγκεκριμένο.
Μακάρι όμως το Μερα25, εσύ, να μπεις στην Βουλή. Έτσι γίνονται οσμώσεις, συνεργασίες, εξελίξεις.