your beautiful face: Ιουλίου 2019

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019

Hommage a Dimitris Papaioannou

Το 2004, και πιο πριν, ήμουν κι εγώ μία από τις φωνούλες που εξέφραζαν την αντίθεσή τους στους Ολυμπιακούς αγώνες, την προετοιμασία τους, τον τρόπο που έγινε, και το τι φαινόταν ότι θα αφήσει πίσω της..
Εκτός από ένα πράγμα, δύο μάλλον, τελικά:Την τελετή έναρξης και λήξης, και μια αμφιθυμία απέναντι στους εθελοντές.
Ήμουν ακριβώς 43 χρονών, καλοκαίρι στην Παλαιά Επίδαυρο , κλεφτά σε ένα ξενοδοχείο τις είδα, κατασυγκινημένη. Νομίζω έκλαιγα σε πολλά σημεία με λυγμούς. Ήμουν περήφανη για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου! Πολύ περήφανη! Σαν να ήταν παιδί μου. Σαν όλα αυτά που δεν θα μπορούσα να ζήσω και να κάνω εγώ ποτέ, και ίσως ήθελα, αδιόρατα..Η δημιουργία, η ευφορία της, στη ζωή και την τέχνη.. Αυτό το παιδί, που το παρακολουθούσε ο αδελφός μου το 1986 με την κοπέλα του , και γύριζε σπίτι και μου έλεγε ότι οι θεατές ήταν λιγότεροι από την Ομάδα Χορού! Αυτό το αναστατωτικό Κοντροσόλ στο Χάος!
Όχι για τις τελετές αορίστως,λοιπόν, ήμουν υπέρ, αλλά για τις τελετές που οργάνωσε ο Παπαϊωάννου, γι αυτή την επιλογή του από τη Γιάννα Αγγελοπούλου, που έκανε κάποιος από το επιτελείο της φαντάζομαι, και που δεν ήταν καθόλου αυτονόητη τότε..
Παρόλες τις επιμέρους αντιρρήσεις για διάφορα σημεία αυτών των τελετών, ήταν κάτι πολύ όμορφο, δυνατό, αναζωογονητικό, "΄ένας κόσμος μικρός και μέγας", ταυτόχρονα, πέρασε από μπροστά μας, σοφός και δροσερός, μειδιών και πλακατζής, αισθαντικός και πνευματικός.. Διαπαιδαγώγησαν με το ύφος και το περιεχόμενο τους αυτές οι τελετές ..
Και κυρίως ανταποκρίθηκαν εντελώς στο σκοπό της επικοινωνιακής περίστασης .
Δηλαδή πως θα δείξουμε τη χώρα μας με τον καλύτερο τρόπο στους ξένους, σε όλη την υφήλιο! Ιστορία, λαό, αξίες..
Πήρε και η γενιά του ΄30 με την ελληνικότητα, την εκδίκησή της , το τερμάτισε ο Παπαϊωάννου!

Και μια γενιά νέων, όπως η ανηψιά μου, τότε συμμετείχε στον κόσμο των εθελοντών, και θαύμασα την αγάπη, την αφοσίωση, την ελπίδα, την αυταπάρνηση.
Και έπειτα μπήκε κι αυτή στη γενιά των 700 ευρώ, και στην ανεργία αυτής της γενιάς, και στα χειρότερα, και στον αγώνα της ζωής σήμερα, πως αλλιώς!
Τώρα αυτό το deja vu τι νόημα ακριβώς έχει; Σε ποιους και πως θα δείξουμε τη χώρα μας; Που απευθύνεται το "ενιαίο αφήγημα" που ευαγγελίζεται ο πρωθυπουργός ως στόχο της Επιτροπής 2021;Για μας τους ίδιους; Για τους ξένους;Είναι το ενιαίο της ερμηνείας που θα εντυπωσιάσει τους ξένους;Από αυτό προκύπτει ή μπορεί να προκύψει η λαμπρότητα της επανάστασης του ΄' 21;Της ιδρυτικής μας στιγμής ως κράτους;
Η ιδέα μιας τέτοιας εορτής με ενθουσιάζει.. Αρκεί όμως να διαβάσει κανείς το κείμενο με τους στόχους της επιτροπής, την άμεση σύνδεσή της με τον Πρωθυπουργό για να νοιώσει μια δυσφορία, μια αγκούσα..
Ποιος είναι ο στόχος; Σε ποιους απευθυνόμαστε;
Μήπως θα αρχίσουμε να φωνάζουμε εμείς στους εαυτούς μας πόσο σημαντική ήταν η Επανάσταση του ΄21, όπως φωνάζουμε ότι η Μακεδονία είναι Ελληνική;Σαν να υπονοείται ότι πρέπει να ξεκολλήσουμε από τα σπλάχνα μας κάποιους που κάτι αμφισβητούν; Πολύ ενδοσκοπικά και μεσοπολεμικά τα βλέπω τα πράγματα..
Και κάτι άλλο. Το 2004 ο στόχος ήταν σαφής:Έπρεπε να βγούμε ασπροπρόσωποι, και δεν γινόταν κάτι μεσοβέζικο επ αυτού. Ή θα τους κάναμε τους Ολυμπιακούς ή όχι. Και τότε αναζητήθηκε κάθε πιθανή πηγή αποτελεσματικότητας σε αυτόν τον τόπο:Έτσι προέκυψε ο Παπαϊωάννου νομίζω.Και η συμμετοχή της νεολαίας στους εθελοντές. Δεν υπήρχε χρόνος για τζιριτνζάντζουλες, γιατί αυτόν και όχι εμένα, και εδώ που τα λέμε αυτή ήταν θέση καθαρής δουλειάς, ποιος θα την ήθελε εύκολα στα χεράκια του, στην πλατίτσα του.. Δεν επρόκειτο περί honore.. Επρόκειτο περί καυτής πατάτας.
Τώρα;
Αν το σκεφτείτε αν έμεινε κάτι θετικό στη μνήμη από αυτούς τους Ολυμπιακούς νομίζω ήταν ο Παπαϊωάννου και οι εθελοντές. Όλα τα άλλα πάλιωσαν γκροτέσκα, και έδειξαν το θριλερικό τους πρόσωπο.
Αυτό το αφήγημα του Παπαϊωάννου είχε ενότητα αφηγηματική ακριβώς, και είχε και ιδιοπροσωπία και πρωτοτυπία ασυνήθιστη για τόσο επίσημη περίσταση. Για φιέστα αν θέλετε. Αλλά όλα αυτά στη ζωή, στην ιστορία, στις παρέες στα σχολεία είναι θέματα προς συζήτηση, έρευνα, δημιουργία. Η ενότητα είναι μια στιγμής αφήγηση, και έπειτα γκρεμίζεται, είναι δυναμική. Αλλιώς κοκαλώνει και γελοιοποιείται..
Απορώ λοιπόν τι θα ψάξει να συντονίσει η κα Αγγελοπούλου, που, για ποιο σκοπό..
Τα λέει αυτά πολύ καλά ο Τάσος Κωστόπουλος στην Εφημερίδα των Συντακτών. Άρθρο του χθες με τίτλο "η Εθνεγερσία του Κυριάκου". Και παραθέτει το παράδειγμα αντίστοιχου εορτασμού στη Ρουμανία πέρυσι. Και το είδος του "εθνικού αφηγήματος με σκοπό τη δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας και των φορέων του κράτους» που δημιούργησε και προωθεί η Πολωνία τα τελευταία χρόνια , οι Βαλτικές χώρες κ.λ.π. θα προσέθετα.
Κάποιο τραύμα θεραπεύουν αυτές βέβαια με όλα αυτά, και κάπου δικαιολογούνται ακόμα και στις ακρότητές τους..
Εμείς;
Το τραύμα του Εμφυλίου; Οι λεγόμενοι νικητές αυτό το τραύμα μόνο ως νικητές μπορούν να το χειριστούν;

Τελετή Έναρξης Ολυμπιακών αγώνων, 2004

Τρίτη 16 Ιουλίου 2019

Το όνειρο των fifties!

Με αφορμή το κείμενο που επισυνάπτω στην ανάρτησή μου για τις" δέκα αιτίες για την κακή οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ" σύμφωνα με τον εκπρόσωπο των εργαζομένων και μέλος του ΔΣ Νίκου Φωτόπουλου

Διαβάστε το και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Εγώ σκέφτομαι τα εξής: Όπως και με την Ολυμπιακή, η ύπαρξη εθνικού αερομεταφορέα δέχθηκε κυρίως ηθική επίθεση: Κακοδιαχείριση, προνόμια, αργομισθίες. Και ό,τ ι υπήρχε διαστάλθηκε..

Κάθε πολυεθνική , κάθε μεγάλη ιδιωτική επιχείριση μπορεί να κατηγορηθεί και για σκάνδαλα, και για εξαπάτηση μετόχων, και για κακοδιαχείριση, και άλλα.

Είναι δύσκολο μεγάλες επιχειρήσεις και ου δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα να αποφεύγουν παθογένειες.. Ποια είναι η ουσία όμως στην απαξίωση και την καταστροφή της ΔΕΗ; Να δοθεί το φιλέτο της ενέργειας, ενός δημόσιου αγαθού, σε ιδιώτες.. Να πω ότι είναι μνημονιακή δέσμευση; Δεν ξέρω, μπορεί. Να πούμε ότι αυτή είναι παραγωγική επένδυση; Δεν είναι. Ότι όλες οι ώρες του κόσμου χρειάζονται παραγωγικές επενδύσεις , αλλά το ιδιωτικό, και ειδικά το μεγάλο κεφάλαιο, δεν έιναι πρόθυμο να τις κάνει, αλλά πέφτει με όλη του την ισχύ πάνω στα δημόσια αγαθά;
Στον χρηματοπιστωτικό μας καπιταλισμό καταλαβαίνουμε ότι τέτοιες επιχειρήσεις είναι χρυσοχοείο από κάθε άποψη, ενώ μια παραγωγική επένδυση, δύσκολη και αμήχανη αυτή την εποχή.

Αυτά, νομίζω. Πολύ αδαώς για τα οικονομικά. Από εκεί και πέρα μέχρι να πανηγυρίζουμε για αναπτυξιακή ώθηση επειδή θα δώσουμε το ρεύμα, το νερό σε ιδιώτες, είναι μια αυταπάτη ότι όλα πάνε καλά , και ακριβώς βρισκόμαστε στο 1950..

Τα είπε σεμνά για τις μη παραγωγικές επενδύσεις και ο Σταύρος Λυγερός σε εκπομπή της ΕΡΤ, προεκλογικά, αλλά ποιος ακούσει. Δεν μας είπε βέβαια γιατί παρόλα αυτά υποστηρίζει ΝΔ.. Νομίζω ότι η επιλογή εξαρτάται από άλλα κριτήρια: Μου, πάει, που ταιριάζει, τα ηθικά, τα θρησκευτικά, το life style. Οι ξένοι! Τέτοια..

Ν.Φωτόπουλος: Αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι που βουλιάζει η ΔΕΗ.

Και

Γιατί διαλύεται και πωλείται η ΔΕΗ, κείμενο του 2014, Ε.Μ. Παναγιωτάκη

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2019

Tο ΚΙΝ.ΑΛ

(Κείμενο που δεν ανάρτησα χθες το πρωϊ γιατί μου φάνηκε τελικά ανάρμοστο ανήμερα εκλογών) .

Μέρα εκλογών σήμερα και θέλω να πω μια κακή και δυο καλές κουβέντες.
Το ΚΙΝΑΛ κατέληξε για μένα από τα πιο αντιπαθή κόμματα σε αυτή την προεκλογική περίοδο. Οι κορώνες και το στυλ της κας Γεννηματά που το αγνοούσα, ή το υπέμενα με δυσφορία άλλες εποχές, άρχισε να φωνάζει πολύ,να διεκδικεί πιο έντονα την παρουσία του, χωρίς να αλλάξει τίποτα από τις στρατηγικές του, το περιεχόμενο θέσεων και προτάσεων, παρά μόνο την ένταση.
Η Ν.Δ, ας πούμε , και ο ίδιος ο Κ.Μητσοτάκης είχε εξέλιξη. Από πριν τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα είδαμε να ξεδιπλώνεται μια βεντάλια τάσεων, δεξιοτήτων , αναφορών, συνδέσεων, επιδιώξεων, στρατηγικών..
Το ΚΙΝΑΛ, κατά τη γνώμη μου φωνάζει, και φωνάζει όλο και πιο δυνατά , όσο κεφαλαιώνει την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, ή το προσπαθεί.
Τι λέει λοιπόν το ΚΙΝΑΛ;
Θέλετε εκσυγχρονισμό, Είμαι εδώ.
Θέλετε πατριωτισμό; Είμαι εδώ.
Θρησκεία, οικογένεια; Ηθική; Εδώ, και καλύτερα!
Κοινωνικό κράτος; Ειδικότης μας!
Θέλετε ελπίδα; Εμείς!
Αριστερή ελπίδα; Εννοείται... Όταν θα έχουμε εμείς την εξουσία ή έστω την πλειοψηφία της κεντροαριστεράς , τότε θα δείξουμε το αριστερό μας πρόσωπο. Μέχρι και αποποινικοποίηση των ουσιών μας περιμένει!
Αλλά! με τον όρο να έχουν αυτοί την εξουσία, βεβαιώς! Που είναι σοβαροί! Και ξέρουν! Και δεν κυνηγάνε τηλέφωνα μες στο Μαξίμου! Τότε όλα θα γίνουν! Με τρόπο!
Χ-α-μ-ο-γ-ε-λ-α-σ-τ-ά!
Σε ποιον τα λένε όλα αυτά; Σε αυτούς που θεωρούν ότι μπορούν να τους πάρουν από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως για να φωνάξουν "είμαστε εδώ"! Πάρα πολύ!Μονότονα, ακούραστα, σταθερά!
Τώρα αυτή η κα αρχηγός κόμματος ξέρει από τακτικές, ξέρει από στρατηγικές, ξέρει από μνησικακία, ξέρει από δυσκολίες χώνεψης, αλλά όπως οι περισσότεροι αρχηγοί δεν ξέρει από πολιτική ανάλυση και ιστορική διάσταση.
Γιατί έφυγε ο κόσμος από το ΠΑΣΟΚ.. Γιατί πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι και πότε πήγαν...
Δεν θα καθήσουμε βέβαια να συζητήσουμε για όλα αυτά..
Δεν θα κάνουμε ούτε καν ένα δοκίμιο περί σοβαρότητας και σοβαροφάνειας στην πολιτική.
Να θυμίσουμε αν ο Παπανδρέου στην ακμή του ήταν ποτέ σοβαροφανής... Ήταν; Έκανε ποτέ την νοικοκυρά που κουνάει το δάχτυλο σε όσους λερώνουν;
Τι είναι άραγε ο εκσυγχρονισμός καλόπαιδα του ΚΙΝΑΛ;
Και κυρίως, γιατί δεν έγινε πραγματικότητα ο μεταρρυθμιστικός εκσυγχρονισμός όλη τη δεκαετία του ΄90, και έστω, όταν ο λαός κρέμασε την τελευταία του ελπίδα στον Μεγάλο Νοικοκύρη του κόμματος, τον Σημίτη;
Γιατί ;
Καλοί μου άνθρωποι μια κυβέρνηση για να πετύχει τέτοιες μεταρρυθμίσεις έχει δύο δυνατότητες: Ή να τις επιβάλλει αυταρχικά ή να κερδίσει κρίσιμα στρώματα του πληθυσμού να τη στηρίξουν.
Όμως το ΠΑΣΟΚ σε μεγάλο βαθμό, οι εκσυγχρονιστές του , και ένα κομμάτι στελεχών που υποστηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, είναι κουτοπόνηρο. Και έτσι ασκεί εξουσία. Δεν εμπιστεύεται το λαό που στο όνομά του ορκίζεται.
Ο λαός είναι σαν τα παιδιά! Εν τω μεταξύ η πιο χειριστική γενιά απέναντι στα ίδια τους τα παιδιά ever!
Αυτό είναι το θέμα! Πολιτικοί , οι περισσότεροι, που ανδρώθηκαν μέσα στην εξουσία, και πήραν όλα τα ελαττώματα των πριγκήπων και πριγκηπισσών!
Πιθανόν βέβαια τώρα να τους βγει.
Υπάρχουν εποχές που οι τεχνικές της εξουσίας κυριαρχούν , και άλλες όχι!
Το 1981 ένας άλλος κόσμος εκφράστηκε, αναποδογύρισε η Ελλάδα, το 2015, επίσης ήταν μία κρίσιμη στιγμή!
Τέτοιες στιγμές δεν είναι οι στρατηγισμοί , η χειραγώγηση που κυριρχούν!Υπάρχουν άλλοι παράγοντες που παίρνουν το πάνω χέρι!
Και τότε χαλάει για λίγο η σούπα!
Είχαν πολλά να σκεφτούν στο ΚΙΝΑΛ, αρκετό καιρό να το κάνουν. Ουσιαστικά. Αντ΄αυτού προτίμησαν να συρθούν πίσω από καθαρές μνησικακίες εκθρονισμένων, κολλημένες στο πως και γιατί έχασαν την εξουσία!
Έρχεται τώρα το όνειρο, η καλή κουβέντα! Μεγαλείο θα είχε να συνεργαζόταν αυτή την τετραετία το ΚΙΝΑΛ με το ΣΥΡΙΖΑ.
Ναι με τον παλιό αμφισβητία του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, που τώρα όμως είχε αναγκαστικά αλλάξει. Και αλλάξει αρκετά , έντιμα και με θέρμη! Τώρα ήταν η ώρα να στηριχθούν τα επώδυνα μέτρα ως τέτοια, όχι ως κουτοπόνηρη ευκαιρία μεταρρυθμίσεων. Και η δυναμική αυτή θα έφερνε σιγά σιγά και την ευκαιρία γενικότερων μεταρρυθμίσων, ειδικά τώρα που μια ομαλότητα έχει επιτευχθεί.
Αλλά όχι! " Γιατί με έλεγε νενέκο , όταν ήθελα να περάσω τα μέτρα! Ε, κι εγώ τώρα θα τον συντρίψω!" Έτσι παίχτηκε το παιχνίδι!
Καλά έκανε όμως και σ΄έλεγε νενέκο! Και λίγα σου είπε! Γιατί ήσουν στο πνεύμα "κράτα γερά Γερούν" , όταν ο λαός άρχισε να χάνει τα αυγά και τα πασχάλια, το σπίτι του, και το φαϊ του!
Τον κόσμο κάτω από τα πόδια του!
Ενώ τότε που ο λαός πήγαινε για μπάνιο στις Μαλβίδες δεν κατάφερες εκσυγχρονισμό, δεν έβαλες σε κανέναν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι, έκανες άλλα απαράδεκτα ως κόμμα και κυβέρνηση, άρα κάνε ένα βήμα πίσω και ακολούθα αυτόν τον "άσωτο υιο", που μπήκε στο Μαξίμου και προσπαθεί να το κρατήσει όρθιο!
Αλλά που εσύ! Δεν αντέχεις τους λαϊκισμούς!
Τους αριστερούς βεβαίως! Γαιτί με τον εθνολαϊκισμό που , κυρίως έδωσε προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία , και το Λαϊκισμό της Τάξης , Ηθικής και της Ασφάλειας, το λαϊκισμό της Ηγεσίας, δεν είχες πρόβλημα να συμπορευτείες , να του ξεσκονίσεις τις καρέκλες κ.λ.π.
Όπως όλες οι αυταρχικές συνειδήσεις ασκήσατε και σεις το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" ..κατηγορώντας το ΣΥΡΙΖΑ για αριστερό ολοκληρωτισμό!
Το χειρότερο είναι ότι αυτή η συμπόρευση , σιγά σιγά θα είχε τη δυνατότητα εκτεταμένων κοινωνικών διαλόγων και συστράτευσης στο θέμα των μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή το παλιό ΠΑΣΟΚ αν ήταν έντιμο, θα μπορούσε να δράσει παιδαγωγικά με δημοκρατικό τρόπο για τους ίδιους τους οπαδούς του. Κι αυτούς που είχαν πάει στο ΣΥΡΙΖΑ.
Κι όμως όχι!
Κι αυτό το ΌΧΙ , καλοί μου πιθανοί αναγνώστες συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει όραμα!
Επάνω στο θέμα Μεταρρυθμίσεις - Μέλλον δεν υπάρχει όραμα!
Και αυτή είναι η τρίτη καλή κουβέντα!
Αν υπάρξει όραμα θα αλλάξει ο τόπος , αλλά και γενικά η ανθρωπότητα. Αλλιώς θα μας φάνε λάχανο άλλοι που τα χειριστικά τα ξέρουν καλύτερα. Π.χ. Οι Κινέζοι.
Θα μας ξεδοντιάσουν μέχρι να σκύψουμε το κεφάλι πραγματικά υποταγμένα , όχι όπως ο κινεζικός λαός , που έχει άλλη πορεία μες στην ιστορία, και πιθανόν θα μας εκπλήξει με τρόπους που δεν φανταζόμαστε.
Θα έρθουν αυτοί ως ήρεμη δύναμη, με προσήλωση στο στόχο της σχετικής ευμάρειας, μακροπρόθεσμα, εφόσον κυριαρχήσουν , με τάξη και ασφάλεια σε ένα καθημερινό επίπεδο. Με μεγάλη αδιαφάνεια, και όλες τις μορφές της πυγμής σε κάθε επίπεδο.
Αυτοί είναι οι μεγάλοι της εποχής μας! Έχουμε τίποτα να αντιτάξουμε; Ως εκπρόσωποι της αθηναϊκής δημοκρατίας, του Διαφωτισμού, του Μοντερνισμού, της Αριστεράς, των Λαμπράκηδων, του Παπανδρεϊσμού, Χατζηδάκια μ, Θοδωράκια μ; Έχουμε;
Ή μεγαλώνουμε τα παιδιά μας συνειδητά για υπηρέτες ακριβώς αυτών των ήρεμων δυνάμεων που αναδύονται από τα βάθη της ιστορίας στο προσκήνιο;
Τι θα υπηρετήσουν οι μεταρρυθμίσεις σας..
Προς τα που πάνε;
Ξεροσταλιάσατε τόσο χρόνια , κάποιοι από σας να τις επιδιώκετε, κι άλλοι να κάνετε τάχα ότι κι εσείς μέσα.. , μήπως ξεχαστήκατε, και ξεχάσατε πια; Μήπως στο μεσοδιάστημα το ρίξατε στον πάγκο να πουλάτε τον εαυτό σας, τις πόζες σας, την ακυρωμένη σας δημιουργικότητα, μήπως καθίσατε σαν τη Μις Χάβισαμ στο μουχλιασμένο σαλόνι με την τούρτα του γάμου που δεν έγινε, με το ρολόι που έχει σπάσει, δηλητήριο μοιράζοντας, μορφάζοντας δήθεν χαμόγελα, μήπως κρατήσατε μόνο το συναίσθημα ότι σας πρόδωσαν, δεν χρειάζεται λαός, αλλά στρατός, και πάντα εναντίον κάποιου φτιάχνονται οι στρατοί;
Περιμένετε άραγε το δικό σας 2019 που ζει σήμερα η ΝΔ; Να το υποθέσω; Αλλά τι θα εκφράζετε τότε; Τι εκφράζετε σήμερα; Εκτός από τα ανωτέρω δηλητηριώδη..
Έχετε υπάρξει ποτέ χωρίς αναφορές, και πλάτες, στο εξωτερικό; Παγιωμένες και παγωμένες;
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ξεμύτισε με τα περίεργα και τα ευάλωτα..Και για κάποιους αυτό είναι πιο υποσχόμενο, πιο δημιουργικό!

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019

Εγκώμιο κωλοτούμπας

Καλύτερα να είσαιαφελής παρά χειριστικός. Στις εκλογές του 2015 την κωλοτούμπα την έκανε ο Τσίπρας μαζί με άλλους πολίτες της αριστεράς και κεντροααριστεράς που κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση για κάτι καλύτερο , και θα μας έβγαζαν από την Ευρώπη.
Αυτό είναι που λέμε μια κρίσιμη πλειοψηφία ανθρώπων σε μια κοινωνία, που παθιάζονται με κάτι , γιατί το θεωρούν σωστό. Και κάνουν την μπαλάτζα να γύρει προς τη μια ή την άλλη πλευρά.
Άνθρωποι σαν και μένα, νομίζω , που έγραφαν με πάθος στα κοινωνικά δίκτυα, καλοκαίρι - φθινόπωρο του 2015, συζητούσαν, σχολίαζαν, παρακολουθούσαν με όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον την πορεία της διαπραγμάτευσης, εκφράζονταν , άλλαζαν , και συντελούσαν στη διαμόρφωση κλίματος. Αυτός ο κόσμος , νομίζω, δραστηριοποιείται σε περίοδο κρίσης, δεν είναι οπαδός, και έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει αυτή την αποφασιστική μάζα μέσα σε ένα σώμα πολιτών, που θα καθορίσει την πορεία του εκλογικού σώματος.Στις εκλογές του 2019 αυτό δεν υπάρχει. Απλώς μετριούνται, και θα μετρηθούν κουκιά, στην παρούσα συγκυρία.Αναμέτρηση στρατών, συμφερόντων, επιδιώξων.. Πραγματικών ή φανταστικών..

Καταθέτω λοιπόν τη γνώμη μου ότι η κωλοτούμπα του Τσίπρα το καλοκαίρι του 2015 ήταν ό, τι πιο ενδιαφέρον και δημιουργικό έγινε τη μεταπολίτευση. Αποδέσμευσε πολλούς ανθρωπους από αναμενόμενες συμπεριφορές και τους έκανε να κινηθούν διαφορετικά. Π.χ. άνθρωποι που δεν είχαν στηρίξει ποτέ οποιαδήποτε κυβέρνηση, στήριξαν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που ίσως δεν κατάλαβε και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν τη στήριξαν σαν αριστερή κυβέρνηση, αλλά σαν κυβέρνηση να κάνει μία δουλειά. Η οποία , κακώς - καλώς ήταν αναγκαία: Να μείνουμε Ευρώπη, να φύγουμε από τα μνημόνια, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την περίσταση.

Αυτό είναι κάτι που οι νέοι δεν μπορούν να το καταλάβουν.Είναι ήδη μακρινό. Και σήμερα τους λένε: Μα στο τσάκ είμασταν το 2014, να ανακάμψουμε, να βγούμε από τα μνημόνια κ.λ.π...Μα οικονομικά φτάσαμε εκεί που είμασταν και το 2014.

Όχι όμως, οι κυβερνήσεις τότε, δεν ήσαν στο τσακ. Ήσαν σε αδιέξοδο. Δεν είχαν περάσει τις αξιολογήσεις των δανειστών, και ό, τι είχαν καταφέρει δεν πήγαινε παρακάτω λόγω της ισχυρής αντίδρασης των πολιτών στα μνημονιακά μέτρα. Και ένας από τους πρωταγωνιστές αυτής της αντίδρασης ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Υποστηρίζω λοιπόν ότι ήταν έντιμη η διαπραγμάτευση, και έντιμη και η παραδοχή αποτυχίας, και ανάγκης συμβιβασμού.Και ότι σε αυτό τον ακολούθησε ένας κόσμος που παλιά δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτεί ήσυχα μνημονιακά μέτρα.

Υποστηρίζω επίσης ότι όσοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ λυσσάνε γιατί αυτοί είχαν καταλάβει τις δυσκολίες από παλιά, είχαν κάνει τους συμβιβασμούς τους , και είχαν και το ΣΥΡΙΖΑ να τους βγάζει γλώσσα, και να τους λέει προδότες , κατά κάποιο τρόπο, δεν καταλαβαίνουν την ψυχολογική αλήθεια που μας υποδεικνύει η ιστορία του άσωτου υιού, η παραβολή του απωλολότος προβάτου και λοιπά. Όσο και αν είναι οδυνηρό για αυτούς, ψυχολογικά, σημασία έχει πως στον τοίχο που συνάντησε ο Τσίπρας, στο φροντιστηριακό καλοκαίρι του 2015, έφτασε και μεγάλο μέρος του λαού , και μαζί με τον Τσίπρα έκανε την κωλοτούμπα, την κυβίστηση προς τα πίσω, προσπάθησε να το πάρει αλλιώς.

Επίσης ένας άλλος λόγος και της αντίδρασης του ΣΥΡΙΖΑ στις μνημονιακές αποφάσεις, πριν το 2015, ήταν ότι ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού τις θεωρούσε μεταρρυθμίσεις εκσυγχρονιστικές . Ότι δηλαδή έδινε την ευκαιρία το μνημόνιο να εκσυγχρονιστούμε ως κράτος.

Αυτό όμως σε εποχή ισχνών αγελάδων είναι γκροτέσκο.

Η εποχή να βρει μια τέτοια κρίσιμη πλειοψηφία κάποια κυβέρνηση και να περάσει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις είχε περάσει με την εποχή Σημίτη. Και δεν έγινε δυνατόν. Ο Σημίτης και άλλοι, γενικότερα μετά το 1990, δεν βρήκαν τον τρόπο να κινητοποιήσουν, να εμπνεύσουν ανθρώπους μέσα στο λαό που θα στήριζαν τέτοια προσπάθεια. Δεν είχαν το όραμα, την ειλικρίνεια, τους ανθρώπους, τις ιδέες. (;) Δεν είχαν εμπιστοσύνη σε αυτά που επεδίωκαν. Δεν ήταν εύκολο ένα τέτοιο όραμα μετά την ευφορία της οικονομίας της δεκαετίας του ΄90 (βλέπε φούσκα εν πολλοίς..) , αλλά και τις εθνικιστικές κορώνες της ΝΔ κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί κάτι εκσυγχρονιστικό. Και όμως η ύπαρξη σχημάτων κομματικών , όπως της ΔΗΜΑΡ π.χ., δείχνει ότι πολλοί από την αριστερά και κεντροαριστερά ήταν πρόθυμοι να στηρίξουν μέτρα και μεταρρυθμίσεις εκσυγχρονισμού, τότε.

Στη φτώχεια όμως των μνημονίων, στο περιβάλλον της ανεργίας, της φτωχοποίησης, της πείνας, δεν μπορείς να εμπνεύσεις μεταρρυθμιστικό πάθος , και μάλιστα με άλλοθι τα μνημόνια που επιβάλλονται στους πολίτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν τα κατάφερε με τη κωλοτούμπα να συμπαρασύρει πολλούς να στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια, ως προσπάθεια επιβίωσης του έθνους, γιατί η αποτυχία του στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ήταν πιο πειστική, η οδύνη του γι αυτό επίσης, τα συμμερίστηκε και τα δύο πολύς κόσμος, που δεν κατέστη δυνατόν να το νοιώσει αυτά με το Σαμαρά και τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Και αυτό έκανε τα υπόλοιπα να αντιμετωπιστούν με ελπίδα παρότι ήταν σκληρά. Υπήρχε σε πολλούς πολίτες ένα είδος αλληλεγγύης, και στα capital controls και μετά.

Άνθρωποι όπως ο Χατζηδάκης της ΝΔ, ο Οικονόμου της παλιάς ΔΗΜΑΡ, Ο Παπανδρέου, ο Κουμουτσάκος κ.λ.π. δεν μπορούν να αποδεχτούν γιατι δεν έγινε αυτό κατανοητό,όταν το προσπαθούσαν οι ίδιοι, και έγινε με το ΣΥΡΙΖΑ, που ακριβώς ήταν ένας από τους παράγοντες διάβρωσης των δικών τους προσπαθειών.. Κατανοητή λοιπόν η αντίδρασή τους, ο θυμός, η μνησικακία, η αγανάκτηση... αλλά μέχρι ένός σημείου. Μετά αποδέχεσαι την ψυχολογική εξέλιξη της κοινωνίας, και δεν δουλεύεις πάνω στη δική σου μνησικακία και εκδικητικότητα για να δείξεις ότι εσύ είχες δίκιο τότε, και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας αλήτης που φώναζε στους δρόμους, όταν εσύ πάσχιζες τόσο σκληρά να κάνεις τη δουλειά, που σου ζητάει βοήθεια να την κάνει αυτός σήμερα. Αυτή η λύσσα και η μνησικακία έφερε το σημερινό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, καθώς και τις προβλέψεις για τις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής.

Βεβαίως υπενθυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε εφεξής ότι τα μνημόνια είναι ο μόνος τρόπος ο (απείθαρχος) Έλληνας να δεχτεί μεταρρυθμίσεις, που ήταν και η αχίλλειος πτέρνα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων. Είπε "ας δούμε πως μπορούμε να το κάνουμε όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα", όσο το δυνατόν καλύτερα. Και θα πετύχαινε περισσότερα αν είχαν μείνει μαζί του με όρεξη για δουλειά , άνθρωποι που αποχώρησαν στην πρώτη περίοδο της κυβέρνησης , όπως η Νάντια Βαλαβάνη κ.λ.π. Αλλά δεν θέλησαν. Ήσαν αριστεροί αυτοί δεν μπορούσαν να ψηφίζουν μνημόνια... Εδώ ξεκινάει το άλλο σκέλος αντίδρασης που προετοίμασε την ήττα των ευρωεκλογών.

Πάντως τελικά , και τέσσερα χρόνια μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε.. Κρίμα που μάλλον δεν θα χαρεί τους κόπους του εξελισσόμενος σε μία κανονική κυβέρνηση. Ίως η αντιπολίτευση του κάνει καλό. Ίως όχι. Στιγμές αποφαστικές για τη ζωή όπως το 2015 , που μας αλλάζουν και μας εξελίσσουν, δεν έρχονται κάθε μέρα. Θα αντιμετωπίσει κι αυτός το μπανάλ της ύπαρξής του.

Το θέμα είναι τι θα κάνει η χώρα με τη ΝΔ , η οποία θα συγκυβερνήσει άτυπα, όχι θεσμικά , όπως ο ΣΥΡΙΖΑ , με ένα σμάρι ακροδεξιά και πολύ απείθαρχα στοιχεία που έχουν δικές τους ατζέντες, καθώς επίσης στα σπλάχνα του υπάρχουν και μετριοπαθείς ή σκληροπυρηνικοί μεταρρυθμιστές, και νεοφιλελεύθεροι.. Ένα εκρηκτικό μείγμα..

Από το καλοκάιρι του 2015 έμεινε και μια αρμαθιά κόμματα με στοιχείο μια προσωπική μνησικακία. Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνης, Βαρουφάκης. Ειδικά τον τελευταίο τον θαύμασα και τον υποστήριξα τότε. Ήμουν μια Βαρουφίτσα. Θα ήθελα σήμερα να του πω, ότι δεν με πείθει ως κόμμα ότι δεν ξεπερνάει τη μνησικακία του για το τότε. Επίσης μετά το ΟΧΙ κατάλαβα ότι η ηγετική ομάδα που χειριζόταν τη διαπραγμάτευση δεν είχε καλή συνεννόηση μεταξύ της, εμένα μου φάνηκε γοητευτική τότε, και ήταν, αλλά, ειδικά ο Βαρουφάκης , πιστεύω πήγε σε αυτή την παρέα με σκοπό να ηγεμονεύσει, να χειριστεί, και ότι οριακά δεν το πέτυχε, γιατι ο Τσίπρας φοβήθηκε , και άκουσε τον παππού Δραγασάκη. Πράγμα που κάνει ο Τσίπρας αρκετά συχνά. Η σχέση του με πατέρες και παππούδες κυρίως. Όμως τι πιο ανθρώπινο.. Και τι πιο συνετό, από το να μην προχωρήσει σε κάτι που δεν ήταν στα παπούτσια του.. Καλύτερα λοιπόν αφελής.. Προσωπικά δεν με πείραζε η λίγη τρέλα του 2015, στη χώρα μας πολλά μπορούν να συμβούν με λίγη τρέλα, δεν είμαστε και τόσο της συλλογικότητας, στρατηγικής κ.λ.π., αλλά δεν είμασταν τελικά έτοιμοι γι αυτά που ήθελε ο Βαρουφάκης, και αυτός θέλησε να το επιβάλει ακροβατικά, ντριμπλάροντας. Θα έπρεπε να είχαν ετοιμάσει τον κόσμο καιρό πριν, ή έστω μεταξύ τους να έχουν γίνει οσμώσεις .
Ο Βαρουφάκης έκανε πολλές εσφαλμένες παραδοχές , και τελικά μάλλον πατούσε στη σφοδρή του επιθυμία να κάνει κάτι από αυτά που πίστευε, παρά σε οποιοδήποτε κοινό έδαφος. Έστω και στενή νησίδα.
Και τόσο όμως που έκαναν, ως ομάδα διαπραγμάτευσης, η ώθηση που δόθηκε σε ένα κίνημα αμφισβήτησης των ευρωπαϊκών επιλογών, η συζήτηση για τα χρέη, ήταν πολύ σημαντικά.

Όπως στους Ολυμπιακούς του 2004 η Άννα Αγγελοπούλου στηρίχτηκε στον Δημήρη Παπαϊωάννου για τις τελετές έναρξης και λήξης των αγώνων, έναν σχεδόν λούμπεν καλλιτέχνη τότε, ένα αουτσάιντερ, έτσι και το πολιτικό σύστημα και ο λαός, σε στιγμή απελπισίας, πιάστηκε από τον Αλέξη Τσίπρα , τον πρώην πρόεδρο δεκαπενταμελούς σε εποχή δυναμικών καταλήψεων.
Συμβαίνει..Και πολλές φορές είναι τραγικό, γλυκόπικρο, συγκινητικό. Όλα μαζί!

Και τότε οι κωλοτούμπες γράφουν ιστορία. Προς μεγάλη έκπληξη και σούφρωμα φρυδιών όσων περπατούν συνεχώς στα δύο τους πόδια, επιδιώκοντας ευστάθεια και σκιά.

Μια Βαρουφίτσα προς κύριον Βαρουφάκη

Όχι, δεν θέλω , δεν θέλω να σε στηρίξω, αγαπητέ κε Βαρουφάκη. Αν και θα μπορούσα ως πρώην Βαρουφίτσα. Δεν έχεις ξεπεράσει τη μνησικακία σου για το καλοκαίρι, φθινόπωρο του 2015, και τελικά κατέληξα αφού σε πρόσεξα καλά - καλά, από την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών και μετά, ότι δεν είναι ακόμα το κόμμα και οι θέσεις το κυρίαρχο, αλλά εσύ προσωπικά. Ο Τσίπρας δεν αρνήθηκε το όμορφο καλοκαίρι που περάσατε μαζί προς μεγάλη έκπληξη πολλών για πολύ καιρό. Τότε που όλοι ζητούσαν σοβαρότητα από εκείνον.Και να βρει αποδιοπομπαίους τράγους. Δεν το έκανε. Και επειδή κάθε τόσο πέφτει λήθη σε αυτόν τον τόπο , το θυμίζω.. Σε δέχτηκε δίπλα του με τα χρώματα και τα λαχούρια , και ως υπουργό οικονομικών. Ναι ήταν αφελής, φοβήθηκε, και ναι , το αυτονόητο έχει ευθύνη. Αλλά και εσύ θεώρησες ότι ήταν εύκολο να τον επηρεάσεις. Δεν σου αποδίδω κακή προαίρεση. Λαχτάρα να κάνεις πράξη ό, τι θεωρούσες σωστό. Όμως πολύ- πολύ χειριστικά. Με πολλές παραδοχές βιαστικές. Αυτό σημαίνει το ΟΧΙ, αυτό θα δεχτούν οι Ευρωπαίοι, αυτό θα κάνουν οι αγορές.Περιέργως πως ,. και δυστυχώς για τους διανοούμενους, ο φόβος είναι πιο αγνό, ειλικρινές και ακαταμάχητο κίνητρο για τις πράξεις μας από τη σφοδρή επιθυμία να επιβάλλουμε κάτι.
Επίσης δε νομίζω ότι το κόμμα θα μακροημερεύσει. Είδα τους ανθρώπους που έρχονται μαζί σου.. Θα χρειαστεί χρόνος να προκύψει νέο σχήμα πιο περιληπτικό.Αλλά και πιο συγκεκριμένο.
Μακάρι όμως το Μερα25, εσύ, να μπεις στην Βουλή. Έτσι γίνονται οσμώσεις, συνεργασίες, εξελίξεις.

Λήθη και Αυταρχισμός

Τα δώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με αυτά έρχεται, και εξ αιτίας αυτών.
Ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας ανατρέφεται με τη Λήθη, που μπερδεύεται με το φρέσκο ξεκίνημα. Το ξεκίνημα από μηδενική βάση.Οι παλιότεροι πάλι ύπουλα δουλεύουν να γυρίσουν τα πράγματα όπως παλιά. Όμως και λόγω κρίσης πια, και λόγω έλλειψης ανταγωνισμού, να δείτε πως θα μιλάει αυτός ο ιδιωτικός τομέας στους πελάτες του, είτε στην υγεία, είτε στην παιδεία, είτε στις μεταφορές κ.λ.π. "Τάξη" και κονσερβοποίηση. Βλέπε Αγγλία..
Ένας κόσμος το υπηρετεί αυτό πια δίπλα μας. Στα σπίτια μας. . Το έχει και εξιδανικεύσει. Κάθεται σαν τον κροκόδειλο στις όχθες και περιμένει το πράγμα να εξελιχθεί.
Ακούστε τον Μητσοτάκη, δείτε τη γλώσσα του σώματός του, και ανιχνεύστε και στο ίδιο αυτή τη βαθιά αυταρχικότητα για την οποία μιλώ, απειλητική και μόλις συγκρατημένη. Στον ίδιο, όπως και στα στρώματα που τον στηρίζουν.
Βέβαια θα ταραχευτούν και αυτοί από τη σάρα και μάρα που κουβαλά μαζί του ο Μητσοτάκης. Αυτοί είναι απρόβλεπτοι. Και μέχρι και κανα πολεμο δεν θα έλεγαν όχι.
Η φρόνιμη τάξη του ιδιωτικού τομέα προσπαθεί να γυρίσει τα πράγματα στην επίφαση τάξης και αρχών της δεκαετίας του ΄50 στην Αμερική, βέβαια, όχι εδώ..Φαντασιακά...
Το παιδί με το βιβλίο του, το πουλοβεράκι του, τη χωρίστρα, και τα σοσόνια του, τον εκκλησιασμό, και τον αξιοπρεπή πατριωτισμό ... Αυτό δεν ξέρω αν θα τους βγει.
Λυπάμαι όχι για το ΣΥΡΙΖΑ...αλλά για κείνο που λέει ο Κεμάλ του Χατζηδάκι , και για το οποίο οι περισσότεροι είμαστε χέρια, πόδια, χταπόδια ανευθυνουπεύθυνοι..

your beautiful face

Αρχειοθήκη ιστολογίου