Γωνία Μαρασλή και Βασιλίσσης Σοφίας

Στις 12 Απριλίου 1987 "έφυγε" ο Primo Levi , το περιβόητο πέσιμο από τις σκάλες, σε ηλικία 68 ετών. Η Χαρά Σαρλικιώτου, που είχα να δω χρόνια, άρχισε να τον μεταφράζει για την Άγρα, φαντάζομαι, γύρω στο 1988. Εγώ την είδα στη γωνία Βασιλίσσης Σοφίας και Μαρασλή το 1991, μπορεί να ήταν κι αρχή καλοκαιριού του ΄92. Τυχαία. Κάτι παρατήρησα πάνω της. Μια σκια, μια κούραση.. Είναι δυο χρόνια τώρα... μου είπε. (Το είχα ακούσει κι από την αδελφή της..) Μεταφράζω έναν Ιταλό τον Primo Levi. Μα τι συνέβαινε, σκεφτόμουν μέσα μου.. Τι έχει αυτός ο Ιταλός... Συζητήσαμε για θεατρικές ομάδες. Στο μυαλό μου γύριζε συνέχεια, γιατί να έχει τόσο επηρεαστεί η Χαρά.. Ποιος είναι αυτός ο Πρίμο Λέβι; Τι ξέραμε τότε για όλα αυτά;Ελάχιστα. Και πιο σιωπηλά μέσα μας. Άρχισα να τον διαβάζω δύο χρόνια αργότερα, νομίζω. Έτσι άρχισε για μένα. Πολύ πολύ αργότερα ήρθαν τα σεμινάρια της Οντέτ. Σημαντικά με πολλούς τρόπους . Η στρατοπεδική λογοτεχνία. 

Τον Imre Kertész δεν θυμάμαι πώς τον γνώρισα . Νομίζω επειδή είχε πάρει το Νόμπελ. Θυμάμαι κάποιες σελίδες του σχεδόν απέξω. Μάλιστα είχα σκεφτεί ένα τολμηρό όνειρο, να επιδίωκα να επικοινωνήσω μαζί του. Έτσι έμεινε. 

Αυτός "εφυγε" στις 31 Μαρτίου 2016 μάλλον από Πάρκινσον διαβάζω, σε ηλικία 86 ετών. Θα ήθελα να είχε ζήσει κι άλλο. 

Ελπίζω ο πρώτος , που πρώτος είναι από κάθε άποψη, να μην ενοχλείται για την παρέα στη φράση και τη μνήμη.

Άφησαν κάτι σημαντικό στην ανθρωπότητα. κτήμα ες αεί, που έλεγε κι ένας δικός μας.
Ίσως τα λένε εκεί πάνω για τα ανθρώπινα, όπως μας μάθαιναν να φανταζόμαστε μικροί. Αλλά και ο Θουκυδίδης θα δυσκολεύεται, ο πυκνός και σκοτεινός σκαπανέας μας. Ο στυφνούλης μας, σαν παιδάκι θα μοιάζει μερικές φορές στην παρέα, ή μπορεί και να λέει ότι είναι βαρύκουος, φαντάζομαι..