Κρατάς στο χέρι το μαρμαράκι και τρέχεις και συ
"Το πάω βόλτα" μου λες και άλλο δεν θέλεις (;)
" Αχ αυτοί οι αλήτες" γελάει γλυκά
Αχ αυτή η εκδίκηση!
Τα όνειρα, θέλω να πω, παίρνουν εκδίκηση;
Εσύ κι εγώ στα 18 στα 16 στα εικοσιοχτώ
Τώρα δυο φανταράκια λιανά - λιανά στο μαρμαράκι ήσυχα στη γωνιά
Δυο παλτουδάκια σ΄ένα καλόγερο μαγικό κοιτάμε δίπλα στα 48
Περνάει μπροστά μας η καινούργια γενιά περνάνε κι άλλοι, όλοι θαρρώ
Μήπως περίσσεψε λίγο γλυκό;
Κι αν όλοι κοιτάζαμε τον ουρανό; Αν κάπως ζητάγαμε άδεια από μας;
(ρολόι στο χέρι, σκοπό στην καρδιά, εν - δυο, εν δυο, και πάλι μπροστά)
από τόσες και τόσες ματιές κουκούλες μέσα, έξω, παντού - ρολόγια -
(στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα)
Α! μα το ξέραμε πριν έρθουμε εδώ λένε τα όμορφα μάτια μελιά
Άν έρθεις και κάτσετε τρεις μήνες εδώ
(να κοιτάμε τα μάτια σου; λέω, παιδί;)
Αν νοιαζόμαστε κάπως αλλιώς .. (ίσως και νάθελε αυτός να μου πει)
- Αν κυρία κάτσετε τρεις μήνες εδώ τότε θα πω ναι, στις ειρηνικές διαδηλώσεις.
Αθήνα, Δεκέμβριος του 2008