Η Μαγδαληνή

Μπορούμε να σκεφτούμε το παρακάτω τραγούδι και σαν ένα σημείο του οδοιπορικού από την αρχέγονη Μητέρα - Θεά  στο σύγχρονο φαντασιακό,  μέσω της Ρέας, της Ήρας, της Δήμητρας και της Περσεφόνης, της Κλυταιμνήστρας του Αισχύλου και της αδικοχαμένης Ιφιγένειας , της Τζένης ακόμα από την Όπερα της πεντάρας...

More than this

Η τελευταία σκηνή από το Lost in Transation της Σοφία Κόπολα
με τη συνοδεία του παλιού τραγουδιού των Roxy Music

Διάβασα ότι σαν σήμερα πέθανε ο John Lennon.

Δεν θυμόμουν ακριβώς την ημέρα, θυμάμαι, όμως, ότι ήταν Δεκέμβριος του 1980. 

Τα δικά μου νιάτα. Η νεότητά μου. Ένα κοριτσάκι στη Σόλωνος με τρανζίστορ στο αυτί, τρανζιστοράκι, να ακούει τραγούδια των Beatles, λόγω της δολοφονίας , και να ξεχειλίζω από συναίσθημα. Μα κανένας , να μην βρίσκεται κανένας να καταλαβαίνει , εκεί στην Αθήνα του 1980, πόσο συνταρακτικό νέο ήταν αυτό! Και δεν βρισκότανε. Εγώ δεν βρήκα. Ίσως ήταν αλλού αυτοί που το έβλεπαν έτσι, που θα μπορούσαν να κάνουν παρέα σε αυτό το βεργολυγερό κοριτσάκι, τόσο λαμπερό και μπερδεμένο στα eighties. 

 Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ  -(η Γιορτή της μητέρας)  και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Tom Waits

  Με αφορμή και τη γιορτή της μητέρας μια ( ακόμη) γυναικεία ματιά, αλλά και μια σύγχρονη συνέχεια στο "΄Ενα δικό της δωμάτιο"της Βιρτζίνια Γουλφ , και στο Μύθο (ή Αλήθεια ..;) της αγωνίας και του άγχους με το οποίο συνδέεται η δημιουργικότητα

"Ελεύθερος χρόνος" και διαδήλωση

  Κρατάς στο χέρι το μαρμαράκι και τρέχεις και συ
  "Το πάω βόλτα" μου λες και άλλο δεν θέλεις (;)

 " Αχ αυτοί οι αλήτες" γελάει γλυκά

    Αχ αυτή η εκδίκηση!

Τα όνειρα, θέλω να πω, παίρνουν εκδίκηση;

Εσύ κι εγώ στα 18 στα 16 στα εικοσιοχτώ
 Τώρα δυο φανταράκια λιανά - λιανά στο μαρμαράκι ήσυχα στη γωνιά
Δυο παλτουδάκια σ΄ένα καλόγερο μαγικό κοιτάμε δίπλα στα 48

 Περνάει μπροστά μας η καινούργια γενιά περνάνε κι άλλοι, όλοι θαρρώ
 Μήπως περίσσεψε λίγο γλυκό;

 Κι αν όλοι κοιτάζαμε τον ουρανό; Αν κάπως ζητάγαμε άδεια από μας;
(ρολόι στο χέρι, σκοπό στην καρδιά, εν - δυο, εν δυο, και πάλι μπροστά)
 από τόσες και τόσες ματιές κουκούλες μέσα, έξω, παντού - ρολόγια -
 (στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα)

Α! μα το ξέραμε πριν έρθουμε εδώ λένε τα όμορφα μάτια μελιά
Άν έρθεις και κάτσετε τρεις μήνες εδώ
 (να κοιτάμε τα μάτια σου; λέω, παιδί;)

 Αν νοιαζόμαστε κάπως αλλιώς .. (ίσως και νάθελε αυτός να μου πει)

 - Αν κυρία κάτσετε τρεις μήνες εδώ τότε θα πω ναι, στις ειρηνικές διαδηλώσεις.

 Αθήνα, Δεκέμβριος του 2008