Κε Γκανά τόσο μακριά και τόσο κοντά! Στο δρόμο των αστεριών καλοτάξιδος!

 25 Μαρτίου  2024

"ο αυτοκράτωρ λαός"

Στο φυλλάδιο που τύπωσε ο Ρήγας Φεραίος με τον τίτλο Νέα Πολιτική Διοίκησις, στο οποίο περιέχεται και ο Θούριος,  υπάρχει και ένα Παράρτημα για τη σημαία του νέου Κράτους, όπως την προτείνει ο Ρήγας:

«Η σημαία της Ελληνικής Δημοκρατίας 

 

 είναι μαύρη κάτω, άσπρη στη μέση και  με κόκκινο επάνω. 

Στη μέση υπάρχει πλαγιαστό στο άσπρο το ρόπαλο του Ηρακλή και επάνω του τρεις σταυροί.

Το κόκκινο σημαίνει  την αυτοκρατορικήν πορφύραν και αυτεξουσιότητα του ελληνικού  λαού

Το άσπρο σημαίνει την αθωότητα της δικαίας μας αφορμής κατά της τυραννίας

Το μαύρο σημαίνει τον υπέρ της πατρίδος

και ελευθερίας θάνατον»

Από τον πέμπτο τόμο της έκδοσης της Βουλής των Ελλήνων, με επιμέλεια του Κ.Π. Κιτρομηλίδη

Ρήγα Βελεστινλή :Άπαντα τα σωζόμενα, Αθήνα 2000.

 

 

Αλέξανδρος Μάτσας (1911- 1969)  και Jim Morrison (1943 -1968)

The Crystal Ship (1967) 

Before you slip into unconsciousness
I'd like to have another kiss
Another flashing chance at bliss
Another kiss, another kiss
The days are bright and filled with pain
Enclose me in your gentle rain
The time you ran was too insane
We'll meet again, we'll meet again
Oh tell me where your freedom lies
The streets are fields that never die
Deliver me from reasons why
You'd rather cry, I'd rather fly
The crystal ship is being filled
A thousand girls, a thousand thrills
A million ways to spend your time
When we get back, I'll drop a line
https://youtu.be/GKa1W4a_5mI

ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ

Αντεραστής ανάμεσά μας πλάγιασεν

 ο Ύπνος. Πήρε τα γλαυκά μάτια

 και τά ʼκλεισε· πήρε το στόμα

κι έσβησε το μειδίαμα και το φιλί.

 Την ξανθή κόμη χτένισαν τα ήσυχα νερά

 της λήθης, που παρέσυραν τʼ αγαπημένο σώμα

 στον κόσμο των αστέρων και των σκιών.

 Φίλτρα σιγής βιάζουν τα σφαλισμένα χείλη,

 φωνές υπνόβιες τʼ αυτιά, και μες στις φλέβες

ακούω τη βαθιά βοή του ταξιδιού.

 Β!

Ανέδυσες απʼ το βυθό του ύπνου

μʼ αστέρια και κοχύλια μες στα χέρια,

και μες στα μάτια σου, τη σκοτεινή δροσιά

 των θαλασσών.

Καθώς τʼ ανοίγεις, θέλω πρώτος να δεχθώ

το βλέμμα των· μήπως συλλάβω, προτού σβήσει,

 το νόημα του κόσμου που σʼ εκράτησεν

 ολονυκτίς

Elegant